Προς
α) Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας – Γραφείο Περιφερειάρχη
β) Περιφέρεια Ηπείρου - Γραφείο Περιφερειάρχη
Κοιν.:
α) Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής - Γραφείο Γενικού
Γραμματέα, Γενική
Διεύθυνση Περιβάλλοντος, Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών
Περιβάλλοντος (ΕΥΕΠ)
β) Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – Γενική
Διεύθυνση Αλιείας
γ) Υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου – Γενική Γραμματεία
δ) Περιφέρεια
Δυτικής Ελλάδας – Γραφείο Αντιπεριφερειάρχη Περιφερειακής
Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας
ε) Περιφέρεια
Δυτικής Ελλάδας – Γενική
Διεύθυνση Αναπτυξιακού
Προγραμματισμού, Περιβάλλοντος και Υποδομών
στ) Φορέα
Διαχείρισης Υγροτόπων Αμβρακικού
ζ) Σύλλογο Ενεργών Πολιτών Περιοχής Αμβρακικού
Αξιότιμοι κύριοι,
η παρούσα επιστολή αποτελεί μια κραυγή αγωνίας για την τύχη του Αμβρακικού,
ενός από τους ομορφότερους κόλπους της Ελλάδας και τολμώ να πω του κόσμου. Η
καλή μας μοίρα μας έφερε να γεννηθούμε στα παράλιά του, στο Μενίδι
Αιτωλοακαρνανίας, σε μια εποχή ακόμα αγνή, τότε που η σχέση ανθρώπου-φύσης
δεν είχε διαταραχτεί τόσο από την απληστία του πρώτου. Οι γονείς μας, οι
περισσότεροι ψαράδες ήταν φτωχοί, δεν είχαν να μας προσφέρουν τα περισσότερα
από τα υλικά αγαθά που διευκολύνουν (;) σήμερα τη ζωή μας. Ένα όμως δεν μας
στέρησαν. Το φαγητό. Και πιο συγκεκριμένα το ψάρι. Γιατί ο Αμβρακικός τότε
έθρεφε όλους μας και μάλιστα με μια ιδιαίτερα πλούσια ποικιλία ψαριών. Τα χρόνια
πέρασαν, ο κόσμος προόδευσε (;), απώλεσε όμως καθώς φαίνεται τον σεβασμό του
για τη θάλασσα που τον έθρεψε. Και η καλή μας μοίρα μετατράπηκε σε κακή από τη
στιγμή που βλέπουμε τον Αμβρακικό να αργοπεθαίνει μέρα με τη μέρα.
Όπως γνωρίζετε, ο Αμβρακικός προστατεύεται όχι μόνο από την εθνική
νομοθεσία ((Ν1650/1986, Ν2742/99, Ν3044/02) αλλά και από την κοινοτική (79/409
ΕΟΚ, 92/43 ΕΟΚ) και από διεθνείς συμβάσεις (Ramsar 1972, Βέρνης 1979, Βόννης
1979). Επιπλέον, έχει ενταχθεί στο
Δίκτυο Natura 2000, με αύξοντα αριθμό 63 στον
Κατάλογο των Ζωνών Ειδικής Προστασίας [Παράρτημα στη νέα ενσωμάτωση της
Οδηγίας 79/4009/ΕΟΚ (η οποία κωδικοποιήθηκε με την Οδηγία 2009/147/ΕΚ)
στο ΦΕΚ 1495/Β/06.09.2010, Πηγή: http://www.ypeka.gr] και αύξοντα αριθμό 130
στον πίνακα με τις Ειδικές Ζώνες
Διατήρησης σύμφωνα με το Ν3937/2011
(ΦΕΚ60/Α/31-3-2011). Αυτά και μόνο μαρτυρούν την ιδιαιτερότητά του και θα
έπρεπε να εξασφαλίζουν την προστασία του.
Δυστυχώς, αυτοί που επικαλούμαστε συχνά ως «αρμόδιοι φορείς» φαίνεται πως
λησμονούν κατά καιρούς τις αρμοδιότητές τους.
Δεν λησμονούμε, ωστόσο, εμείς το
δικό μας καθήκον να είμαστε ενεργοί πολίτες. Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε εσάς,
ανατρέχοντας και υποδεικνύοντάς σας νόμους και στοιχεία που θα έπρεπε ήδη να
γνωρίζετε, αναζητώντας τους αρμόδιους και παρακαλούμε να μας τους υποδείξετε,
ώστε να αντιμετωπιστεί ένα σημαντικό πρόβλημα που παραμένει εδώ και χρόνια
πλησίον του Μενιδίου και απειλεί τον Αμβρακικό και κατ’επέκταση και όλους μας.
Εδώ και χρόνια, σε κολπίσκους που βρίσκονται νότια του Μενιδίου δόθηκαν
άδειες για τη δημιουργία ιχθυοκαλλιεργειών. Παρακάμπτοντας, όχι χωρίς απορία και
αγωνία, το γεγονός της εγγύτητας αυτών στις περιοχές Natura, το ότι αναπτύχθηκαν
πολύ κοντά στην ακτή και ότι σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες οι εντατικές
ιχθυοκαλλιέργειες αποτελούν παράγοντα ρύπανσης για το θαλάσσιο περιβάλλον (βλ.
παραπομπές 1, 2 και 3), θα επισημάνουμε ότι στις εν λόγω ιχθυοκαλλιέργειες
σημειώθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σημαντικές καταστροφές, με το θάνατο
εκατοντάδων τόνων ψαριών και τραγικές συνέπειες για το θαλάσσιο περιβάλλον. Στις
καταστροφές αυτές αναφέρθηκαν με εκτενή ρεπορτάζ τόσο οι τηλεοπτικοί σταθμοί
όσο και οι εφημερίδες, για μερικά άρθρα εκ των οποίων σας επισυνάπτουμε τους
ηλεκτρονικούς συνδέσμους (βλ. παραπομπές 3, 4 και 5).
Σήμερα, μικρό μόνο μέρος των εν λόγω ιχθυοκαλλιεργειών φαίνεται ότι
εξακολουθεί να λειτουργεί, και μεγάλος αριθμός άδειων κλωβών παραμένουν στη
θάλασσα εγκαταλελειμμένοι αποτελώντας εστία μόλυνσης. Παράλληλα, υπάρχουν
και ανενεργές μυδοκαλλιέργειες. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους
κλωβούς δεν διαθέτουν φωτεινή σηματοδότηση με αποτέλεσμα να αποτελούν ένα
πραγματικό ναρκοπέδιο για τις ψαρόβαρκες ή τα σκάφη που κινούνται νύχτα στην
περιοχή. Πλαστικές σημαδούρες, τμήματα των κλωβών, πλατφόρμες, έχουν
αποσπαστεί από τα κύματα και έχουν ξεβραστεί σε μεγάλο μήκος των ακτών. Το
Φεβρουάριο που μας πέρασε, μάλιστα, λόγω της κακοκαιρίας αποσπάστηκε
ολόκληρος κλωβός και έφθασε μέχρι το λιμάνι του Μενιδίου (βλ. συνημ. φωτ. 1)!
Επισυναπτόμενες θα βρείτε φωτογραφίες από την περιοχή που άλλοτε θύμιζε
εξωτικές παραλίεςμε καλαμιές, υπέροχη αμμουδιά και πεντακάθαρα νερά με μεγάλη
βιοποικιλότητα. Σε εμάς που ζούμε εκεί αλλά και σε οποιονδήποτε διαθέτει την
ελάχιστη ευαισθησία προκαλούν θλίψη και οργή. Θα μπορούσαμε να πούμε τόσα
πολλά, θα είμαστε όμως λακωνικοί:
Παρακαλούμε όποιος/όποιοι είναι αρμόδιοι, να σταματήσουν αυτό το έγκλημα
στον Αμβρακικό. Ζητούμε την απομάκρυνση των άδειων κλωβών και των
υλικών που έχουν παρασυρθεί και μολύνουν τις ακτές και τη θάλασσα. Τιμωρία
των υπευθύνων για την καταστροφή αυτού του παράδεισου.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν, δυστυχώς, πολλές πηγές ρύπανσης του Αμβρακικού
και ίσως πιο σημαντικές (π.χ. λύματα από εργοστασιακές μονάδες που καταλήγουν
στη θάλασσα). Εκφράζουμε τη διαμαρτυρία μας και για αυτό. Οι επαγγελματίες και
ερασιτέχνες ψαράδες ζουν καθημερινά το πρόβλημα διαπιστώνοντας την τραγική
μείωση του πληθυσμού των ψαριών και της ποικιλίας των ειδών από πρώτο χέρι. Στο
χέρι μας είναι να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τη φύση να επουλώσει τις πληγές
τις. Τουλάχιστον ας μην κάνουμε τις πληγές αυτές μεγαλύτερες.
Μπορεί να είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι καθώς τα παραπάνω είναι η
καθημερινότητά μας, πρόκειται, ωστόσο, για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που χρήζει
άμεσης αντιμετώπισης.
Σας ευχαριστούμε και παρακαλούμε πολύ για τις δικές σας άμεσες ενέργειες.
Με τιμή
Χρήστος Τσόγκας,
συνταξιούχος, ερασιτέχνης ψαράς,
Μενίδι Βάλτου Αιτωλ/νίας Τ.Κ. 30016
